„Przestań się nad sobą użalać…”
„Wstań z łóżka i zacznij w końcu normalnie żyć!”
„Weź się w garść, skoro potrzebujesz pomocy psychologa, to znaczy, że nie masz charakteru!”

Tego typu „dobre” rady w odpowiedzi na swój zły stan psychiczny słyszą bardzo często osoby chore na depresję. Chore, bo depresja to jednostka chorobowa sklasyfikowana w ICD 10 pod symbolem F-32.

Zdrowie – także psychiczne – to nadrzędna wartość w życiu każdego człowieka. Depresja to choroba cywilizacyjna, dotykająca coraz większej ilości osób. W Polsce cierpi na nią ponad 1,5 mln ludzi. Pęd życia, przebodźcowanie a jednocześnie nuda, nadmiar informacji, presja otoczenia na wszystkich płaszczyznach funkcjonowania, powodują, że nie jesteśmy w stanie czerpać radości z życia, odczuwamy bezcelowość swoich działań
i w konsekwencji popadamy w anhedonię.  Zatracamy umiejętność życia tu i teraz, ciągle dążymy do jakiegoś oddalonego, idealnego czasu, celu,
a często okazuje się, że nasze myślenie o nim jest życzeniowe i iluzoryczne, poświęcamy życie myśląc o tym co było lub będzie, zapominając, by przede wszystkim być tu i teraz i czerpać radość z drogi do marzeń.       

To błędne koło często jest przyczyną depresji. Oczywiście nie tylko, również sytuacje skrajnie trudne, traumy, ciężkie przeżycia, mogą nas do niej doprowadzić. Najtrudniej jednak zrozumieć osoby, które pomimo swojego pozornie idealnego życia i braku wielkich problemów popadają
w depresję, tacy ludzie najczęściej spotykają się z niezrozumieniem i bagatelizowaniem swojego stanu, a to zjawisko już powszechne.

Depresja to zaburzenia nastroju trwające długi czas. Objawia się obniżonym samopoczuciem, brakiem odczuwania radości, obniżoną energią, stałym pesymizmem, myśleniem negatywnym, niską samooceną, poczuciem wszechogarniającej pustki, beznadziejności, niemocy i bezcelowości własnego istnienia. Pojawia się stopniowo, skrada się podstępnie, nie wzbudzając początkowo żadnych podejrzeń ze strony bliskich i samego chorego. Krok po kroku zamienia nasz sposób odbierania rzeczywistości i samego siebie, odbierając nam tym samym radość, spokój, w końcu chęć i siły do życia.

Takie symptomy utrzymujące się przez dłuższy czas, mogą w ostateczności znaleźć ujście w myślach i próbach samobójczych.

Społeczna świadomość dotycząca tej choroby stale zwiększa się, lecz nie jest jeszcze wystraczająca. A przecież według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) depresja to główna przyczyna nie  sprawności i niezdolności do pracy na świecie i najczęściej występujące zaburzenie psychiczne. Dwa razy częściej zapadają na nią kobiety, a co dziesiąty pacjent zgłaszający się do internisty z powodu innych dolegliwości choruje również na nią.

Pocieszającym jest fakt, że rozpoznanie depresji nie stanowi dużego problemy dla specjalisty. Dużo trudniej jest dostrzec pierwsze objawy i przyznać się samemu przed sobą, że potrzebna jest pomoc fachowca.

Co powinno zwiększyć naszą czujność i na co należy zwrócić szczególną uwagę?

• Zmęczenie fizyczne i psychiczne, szczególnie takie, którego nie można usprawiedliwić ciężkim okresem w pracy , czy życiu osobistym,
• Bezsenność , czyli problemy z zasypianiem lub krótki, płytki sen, wybudzanie w nocy (przez okres dłuższy niż trzy tygodnie),
• Apatia objawiająca się przygnębieniem, unikaniem kontaktów społecznych, spadkiem sprawności fizycznej i intelektualnej; jej lekceważenie może w konsekwencji doprowadzić do całkowitej niemożności odczuwania przyjemnych wrażeń,
• Lęki – pojawiające się bez wyraźnej przyczyny, pojawiające się w sytuacjach, które u osób zdrowych go nie wywołują,
• Napady złości – czyli reakcje nieadekwatne do sytuacji, agresja jest silną potrzebą fizycznego rozładowania napięcia, które towarzyszy osobie chorej na depresję, często nie ogranicza się do osób trzecich, ale przyjmuje formę samookaleczania lub prób samobójczych,
• Dolegliwości bólowe i somatyczne – u osób cierpiących na depresję pojawiają się dolegliwości ze strony ciała takie jak: zaparcia, problemy z trawieniem, ucisk w klatce piersiowej, migreny, bóle ciała i narządów wewnętrznych; dzieje się tak, ponieważ za chroniczny ból
  i depresję odpowiadają te samy receptory w mózgu.

Jeśli zauważyliśmy w naszym życiu lub u bliskiej osoby powyższe symptomy najlepszym rozwiązaniem będzie kontakt z psychologiem lub psychiatrą, który potwierdzi lub rozwieje nasz obawy. Próby rozwiązania problemu „na własną rękę” mogą jedynie pogorszyć sytuację, bez wiedzy doświadczonego specjalisty nie będziemy potrafili pomóc sobie sami.

Jednak…

Najlepszym sposobem, by uniknąć problemów natury psychicznej jest zapobieganie im.

• Przede wszystkim bądźmy uważni, słuchajmy samych siebie, swoich emocji i zachowujmy wyważone proporcje pomiędzy obowiązkami
  a czasem wolnym.
• Postawmy na aktywność fizyczną, wysiłek i ruch to naturalne i sprawdzone sposoby na poprawienie nastroju, na początek wystarczy kilka minut medytacji lub krótki spacer, już to potrafi sprawić, że spojrzymy na swoje problemy z nieco innej perspektywy.
• Zadbajmy o odpowiednią higienę snu (czas, miejsce, wyciszenie i unikanie sztucznego światła przed nim) to właśnie podczas snu organizm się regeneruje.
• Nauczmy się odpoczywać i nic nie robić bez wyrzutów sumienia, tak po prostu, dla siebie (może być to chwila z książką, słuchanie muzyki lub po prostu nic nie robienie).
• Dbajmy o granicę między pracą, a czasem wolnym, szczególnie jeśli prowadzimy firmę, przedsiębiorcy, często nie potrafią rozstać się z pracą nawet na chwilę.

Kiedy zauważysz u siebie niepokojące sygnały nie bój się skorzystać z profesjonalnej pomocy, zgłoś się do Poradni Rubinowej. Współczesna medycyna i psychoterapia są bardzo skuteczne w walce z depresją, a skorzystanie z pomocy nie jest wstydem, lecz oznaką samoświadomości i odpowiedzialności za dobrostan swój i bliskich.