Wczesne wspomaganie rozwoju (WWR) jest kluczowym programem, który
zapewnia wsparcie dzieciom z dysfunkcjami lub deficytami w różnych obszarach
rozwoju. Program ten jest zaplanowany tak, aby dostosować się do indywidualnych
potrzeb i diagnoz każdego dziecka, co pozwala na skuteczne pobudzanie ich rozwoju
psychoruchowego, społecznego oraz emocjonalnego.
Jedną z ważnych zalet programu WWR jest jego ograniczony limit wiekowy,
który pozwala dzieciom skorzystać z tego wsparcia w kluczowych latach ich
rozwoju. Dzięki temu mają one szansę na jak najlepsze przygotowanie się do
kolejnych etapów edukacji i życia społecznego.
W ramach programu WWR dzieci z dysfunkcjami oraz ich rodziny otrzymują
wsparcie już od chwili stwierdzenia danej dysfunkcji aż do momentu rozpoczęcia
nauki w szkole. To ważne, ponieważ im wcześniej dzieci otrzymają odpowiednie
wsparcie, tym większe szanse na pełny rozwój i osiągnięcie ich potencjału.

Wsparcie w ramach programu WWR może obejmować różnorodne formy
terapii, takie jak terapia zajęciowa, logopedyczna, fizyczna czy psychologiczna.
Ponadto, istotne jest także wsparcie społeczne i emocjonalne dla rodziny, które
pomaga im radzić sobie z wyzwaniami związanymi z opieką nad dzieckiem oraz
wspiera ich w procesie adaptacji i akceptacji.
Wczesne wspomaganie rozwoju jest adresowane głównie do dzieci, u których
stwierdzone zostaną określone problemy czy deficyty w ramach prawidłowego
rozwoju. Wśród problemów, które mogą być wskazaniem do programu WWR,
wymienia się przede wszystkim:
1. Zaburzenia ze spektrum autyzmu,
2. Niepełnosprawność intelektualną,
3. Opóźnienie rozwoju mowy,
4. Opóźnienie rozwoju ruchowego,
5. Znaczne wady wzroku,
6. Deficyty słuchu.
Działania w ramach wczesnego wspomagania rozwoju są skierowane na
wsparcie dzieci w tych obszarach oraz na pomaganie im w osiągnięciu pełnego
potencjału rozwojowego.
Zajęcia w ramach wczesnego wspomagania rozwoju (WWR) są prowadzone w
sposób indywidualny, z uwzględnieniem potrzeb i możliwości dziecka oraz jego
rodziny. Oto kilka elementów, które mogą być częścią takich zajęć:
1. Ewaluacja i diagnoza: Na początku programu przeprowadza się ocenę
rozwoju dziecka, aby zidentyfikować obszary, w których wymaga ono
wsparcia. To pozwala specjalistom dostosować plan terapii do konkretnych
potrzeb dziecka.
2. Indywidualne sesje terapeutyczne: Zajęcia są prowadzone zwykle przez
specjalistów, takich jak terapeuci zajęciowi, logopedzi, psycholodzy, czy
pedagodzy specjalni. Mogą one obejmować różnorodne aktywności, ćwiczenia
oraz zabawy, które mają na celu rozwijanie konkretnych umiejętności i
obszarów rozwoju dziecka.
3. Wsparcie rodziców: Istotną częścią programu WWR jest również wsparcie
rodziców w rozumieniu potrzeb i możliwości rozwojowych dziecka oraz w
nauce metod i strategii, które mogą być stosowane w domu, aby wspierać
rozwój dziecka na co dzień.
4. Monitorowanie postępów: Specjaliści regularnie monitorują postępy dziecka i
dostosowują plan terapii w miarę potrzeb, aby zapewnić mu jak najlepsze
wsparcie i możliwości rozwoju.
5. Czas trwania zajęć: Jak wspomniałeś, zajęcia są zazwyczaj organizowane w
ramach 4 do 8 godzin miesięcznie, ale może to się różnić w zależności od
potrzeb dziecka oraz dostępności zasobów i specjalistów.
Ważne jest, aby zajęcia były prowadzone w sposób elastyczny i dostosowany
do indywidualnych potrzeb każdego dziecka, aby zapewnić mu jak najlepsze szanse
na rozwój.

Specjaliści, tacy jak terapeuci zajęciowi, logopedzi, psycholodzy czy
pedagodzy specjalni, odgrywają kluczową rolę w prowadzeniu zajęć w ramach
wczesnego wspomagania rozwoju. Oto kilka przykładów różnorodnych aktywności,
ćwiczeń i zabaw, które mogą być częścią tych zajęć:
1. Ćwiczenia motoryczne: Specjalista może zaprojektować zestaw ćwiczeń
fizycznych, które pomogą dziecku w poprawie sprawności ruchowej,
koordynacji motorycznej oraz budowaniu siły mięśniowej.
2. Ćwiczenia logopedyczne: Logopeda może prowadzić sesje, podczas których
dziecko będzie pracować nad rozwijaniem umiejętności komunikacyjnych,
poprawą artykulacji, rozwijaniem słownictwa i zdolności do porozumiewania
się.
3. Zabawy sensoryczne: Zajęcia mogą obejmować zabawy sensoryczne, takie
jak dotyk, smak, zapach czy słuch, które pomagają dzieciom w rozwijaniu
zmysłów oraz integracji sensorycznej.
4. Ćwiczenia poznawcze: Specjalista może przygotować różnorodne zadania i
gry, które pomogą dziecku w rozwijaniu umiejętności poznawczych, takich jak
myślenie logiczne, pamięć, koncentracja czy rozwiązywanie problemów.
5. Zabawy dydaktyczne: Poprzez zabawy i aktywności dydaktyczne dziecko
może rozwijać umiejętności matematyczne, językowe, czy umiejętności
społeczne, ucząc się jednocześnie poprzez interakcję z innymi dziećmi i
dorosłymi.
Wszystkie te aktywności są dostosowane do potrzeb i możliwości
rozwojowych każdego dziecka, a celem jest wspieranie jego postępu oraz osiąganie
kolejnych etapów rozwoju.
W ramach programu wczesnego wspomagania rozwoju (WWR), specjaliści
wykorzystują rożne formy zabaw, takich jak na przykład za
1. Zabawy sensoryczne:
Zabawa z różnymi teksturami (piasek, woda, mąka, itp.).
Zabawa z bańkami mydlanymi.
Układanie torów sensorycznych z różnych materiałów (np. kocyki, piłki,
poduszki).
2. Ćwiczenia motoryczne:
Zabawy z piłką: kopanie, rzucanie, łapanie.
Zabawy z hula-hopem.
Wspólne tańce i gimnastyka.
3. Zabawy rozwijające umiejętności poznawcze:
Gry planszowe, układanki, klocki.
Zabawy w kreatywne malowanie i rysowanie.
Rozwiązywanie prostych zagadek i łamigłówek.
4. Zabawy logopedyczne:
Zabawy w rymowanki i piosenki.
Ćwiczenia wymowy dźwięków.
Gry słowne, np. zgadywanie przedmiotów po opisie.
5. Zabawy społeczne:
Zabawy w role, udawanie różnych postaci.
Piknik z przyjaciółmi lub rodziną.
Wspólne czytanie książek i opowiadanie historii.
6. Zabawy kreatywne:
Tworzenie plastycznych dzieł sztuki: malowanie, lepienie z plasteliny.
Konstruowanie budowli z różnych materiałów (np. klocków, kartonów).
Zabawy teatralne i dramowe, udawanie postaci, improwizacje.
Te zabawy nie tylko bawią dzieci, ale także wspierają ich rozwój w różnych
obszarach, takich jak motoryka, komunikacja, poznawanie świata czy rozwijanie
wyobraźni. Ważne jest dostosowanie aktywności do indywidualnych potrzeb i
zainteresowań dziecka oraz uwzględnienie jego aktualnych umiejętności
rozwojowych.
Niezwykle ważna jest również rola rodziców oraz współpraca między
rodzicami a Zespołem Orzekającym ponieważ zapewnienia kompleksowe i skuteczne
wsparcie dla dziecka. Dzięki otwartej komunikacji możliwe jest ustalenie
optymalnego planu działania, który będzie uwzględniał potrzeby oraz możliwości
rozwojowe dziecka. Rodzice powinni być świadomi procesu oraz jego konsekwencji,
aby móc przedstawić swoje spostrzeżenia, potrzeby i oczekiwania wobec dalszego
wsparcia dla swojego dziecka.